Mijn verhaal – Lilian Kars

Mijn volledige naam is Lilian Theresia Kars.

Ik ben geboren op 4 mei 1959, in een zijstraat van de Albert Cuyp in Amsterdam, als vierde dochter in een toen al redelijk ontwricht gezin. Ik was een ‘ongelukje’, totaal niet bedoeld en helaas voor mijn vader ook geen jongen.

Alle bovenstaande woorden vormde de basis voor de verhalen die mij werden verteld en ik mijzelf ging vertellen en geloven. De grond waarop verschillende zaden konden ontkiemen.

Als pasgeborene werd ik, vanwege het loslaten van mijn navelklem, leegbloedend en meer dood dan levend in mijn wieg aangetroffen. Of dit een bijna-doodervaring tot gevolg had kan ik natuurlijk niet zeggen, maar ik weet wel dat ik altijd een heel duidelijk besef heb gehad van ‘meer’. Ik hoor(de), ik voel(de), ik zag/zie.

Dat ‘meer’ was in het verhaal dat ik leefde totaal niet terug te vinden, zelfs de absolute tegenstelling daarvan. Reden waarom ik rond mijn achttiende ‘naar huis’ wilde en twee keer een einde probeerde te maken aan mijn bestaan hier. Toen dat niet lukte besloot ik te worden zoals de anderen. Ik imiteerde en kopieerde zo goed als ik kon, trouwde een man waar ik nog steeds veel om geef en een goede band mee heb, kreeg drie prachtige kinderen en woonde in een huisje, met een boompje ervoor en een beestje (kat).

En ik ontdekte dat jezelf ontkennen is als piepschuim onder water houden. De druk is enorm, het probeert altijd weer boven te komen… Ik was niet heel, en dat is niet erg heilzaam voor een huwelijk. We vonden beiden een nieuwe liefde, en daarmee vond ik de ruimte om vanaf mijn achtendertigste jaar op deze aarde steeds ‘heler’ te worden. Ik herkende mezelf in de woorden van grote leraren zoals Eckhart Tolle en Rupert Spira. Ik verloor en vond mijzelf in meditaties, ontdeed me van mijn verhalen door de vragen van Byron Katie. Ik herkende mezelf in de boeken van Wayne Dyer en Don Miquel Ruiz. Zelfs de oude – gelijkluidende – wijsheden klonken bekend en vertrouwd. De Nag Hammadi geschriften, het Corpus Hermeticum, het evangelie van Thomas, Judas en Maria Magdalena. Ik pelde – en pel – langzaam de lagen van mijn verhalen en ego af, tot er steeds meer alleen een persoonlijkheid overbleef.

Een persoonlijkheid die geniet van haar verhaal. Als vrouw, als echtgenote, als moeder, oma, moestuintuinierster, boekengek. Als af-leraar, die jou niets leert wat jij in je hart niet allang weet, want als gnosticus weet ik jij dit al in je draagt. Zoals Gilles Quispel het zo prachtig verwoord jouw “Kennisse des Harte”. Maar ik kan je wel handvatten aanreiken om die waarheid te ontsluiten, je jezelf te herinneren en je verhalen te ontmantelen. Dat doe ik via een aantal van mijn boeken, Yoga, in persoonlijke gesprekken, in workshops of lezingen.

Mocht je je hierdoor aangesproken voelen, of gewoon iets willen vragen of weten, neem dan gerust even contact met mij op.

Naast dit alles ben ik een schrijver. Ik vertaal de wereld naar mij toe in woorden, en omgekeerd, een vorm van verbinding die past bij mijn hart en mijn talent.

En schreef ik bijvoorbeeld:

Blogs geschreven voor Webregio Westfriesland <2010
De Troostbeestenbrigade. Een gratis te downloaden verhaal voor grote en kleine mensen met een Groot en Bijzonder Verdriet. Ook het Doe-boek is gratis te downloaden. Klik hier voor meer info (naar beneden scrollen).
Verhalen opgetekend van mensen die de dood in eigen regie namen, als ook de verhalen van hun (toekomstige) voortbestaanden. Uitgegeven bij uitgeverij Lemmens, onder de titel ‘Klaar’ (2012). Na faillissement van deze uitgever de verhalen zelf uitgegeven via Brave New Books, onder de titel ‘Ik ga liever gewoon dood’(2016). Zie ook de pagina boeken.
Twee tweetalige kinderverhalen geschreven, met illustraties van Steffie Padmos. De eerste gebaseerd op een quote van Rumi, de tweede op een quote van Thoreau. Uitgegeven bij een Britse Uitgeverij, Tiny Tree Books, onder de titels ‘Hee, ik ben Zee/More than a Me’(2015) en ‘De berg van Ilias/Ilias’ Mountain’(2016). Zie ook de pagina boeken. Vanwege de afstand en Brexit heb ik het contract voor alle vier de titels in 2020 beëindigd.
Tweetal boekjes geschreven voor mijn kleinzoon, één in aanloop naar zijn geboorte, eentje in de negen maanden daarna. Zie ook de pagina boeken.
Een boekje geschreven over de dood van mijn moeder. Zie ook de pagina boeken.
Op verzoek van het Horizon College Hoorn het verhaal ‘Dootje, het nootje’ geschreven, dat door leerlingen geïllustreerd is. Nog op zoek naar een uitgever voor dit werk!
Artikelen en columns geschreven voor het blad Liefke (2019/2020).
Purigado, een autobiografisch sprookje. Zie ook de pagina boeken.
En werk ik nu aan een een serie boeken over een heel bijzondere familie.